Picasso

-De grootste kunstenaar van de 20^ste eeuw-

 

 

 

---

 

 

1.Inleiding

2.Biografie

  2.1 Jeugd

  2.2 Persoonlijke leven

  2.3 Dood

  2.4 Politieke visie

  2.5 Invloed vader

3. Stijl

  3.1 De Blauwe Periode

  3.2 De Roze Periode

  3.3 De Afrikaans beïnvloede periode

  3.4 Kubistische periode

    3.4.1 Analytisch Kubisme

    3.4.2 Synthetisch Kubisme

  3.5 Klassieke en Surrealistische periode

  3.6 Latere werken

    3.6.1 Interpretaties

    3.6.2 Neo-expressionisme

  3.7 Andere kunsten

    3.7.2 Keramiek

    3.7.1 Beeldhouwkunst

4. Bekende werken

  4.1 ‘La Vie’

  4.2 ‘La Toilette’

  4.3 ‘Les Demoiselles d’Avignon’

  4.4 ‘Panfluit’

  4.5 ‘Vrouw met een Bloem’

  4.6 ‘Guernica’

5. Extra

  5.1 The Mystery of Picasso

  5.2 Rijkdom

  5.3 Verblijfplaats van zijn werken

6. Bibliografie

 6.1 Sites

 6.2 Boeken

---

 

1. Inleiding

  Picasso kan beschouwd worden als dé grootste kunstenaar van de 20^ste eeuw. Naast schilder was hij ook een beeldhouwer, tekenaar en keramist. Hij had een zeer typerende stijl, vond het kubisme uit en heeft een immens oeuvre! Via zijn werken toonde hij zijn ware emoties. Zo kun je aan de hand van een schilderij van hem meteen vermoeden hoe hij zich op dat moment voelde. Daaraan kan je merken dat Picasso’s leven vol stemmingswissels zat. Dit onderzoeken we dan ook grondig in deze wiki, met een gedetailleerde samenvatting van zijn leven, relaties, woonplaatsen… en welke gevolgen dit dan ook had op zijn stijl. Verder worden ook nog, per stijl, zijn belangrijkste of bekendste werk besproken.

 

 Onze keuze voor Picasso was al snel gemaakt, als wij aan schilderkunst denken, denken wij namelijk meteen aan Picasso. Bovendien rees bij ons de vraag op, waarom hij zo’n vreemde en uiteenlopende stijlen had. Op deze vraag vonden wij dan ook een meer dan voldoening gevend antwoord. Het was voor ons dan ook een waar genoegen om rond deze schitterende artiest een werk te mogen schrijven.

---

 

2. Biografie

2.1 Jeugd (1881-1900)

 Pablo Picasso werd geboren op 15 oktober in het jaar 1881 te Malaga (Spanje). Hij was het eerste kind van José Blanca Ruiz en Maria Picasso Lopez. Na hem kreeg het koppel nog twee dochtertjes: Lola en Conchita.

 Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Ruiz y Picasso. Zo luidt zijn volledige naam, De voornamen (tot en met Trinidad) verwijzen stuk voor stuk naar heiligen. Zoals alle mensen in Iberische en Ibero-Amerikaanse landen kreeg hij zijn achternamen (Ruiz en Picasso) van zijn ouders. De letter ‘y’ betekent simpelweg ‘en’, maar wordt tegenwoordig meestal weggelaten. Naast de achternaam van hun vader kreeg hij dus ook respectievelijk de achternaam van zijn moeder.

 Zijn vader, zelf een verwoed schilder, was de eerste die het talent van zijn zoontje ontdekte. Op zevenjarige leeftijd toonde hij al interesse in het tekenen en toen hij negen was, schilderde hij zijn eerste kunstwerk. Op tienjarige leeftijd werd hij een leerling van zijn vader in de lokale kunstschool van La Coruna, waar het gezin in 1891 naartoe verhuisde. Gelukkig was zijn vader niet blind voor het talent van zijn zoon, die al snel liet merken dat hij het verder zou schoppen dan zijn vader, en hij hielp hem dan ook bij zijn activiteiten. Picasso interesseerde zich duidelijk vooral in de schilderkunst.

 In 1895 verhuisde het gezin naar Barcelona, waar hij, net als zijn vader, die als tekenleerkracht werd aangesteld, binnentrad in de plaatselijke kunstacademie La Llotja. In Barcelona, in die tijd een literair en artistiek centrum, kon de kon de bijna vijftienjarige Picasso zijn talent volledig laten ontplooien. Hier schildert hij dan ook zijn eerste grote schilderwerk: ‘De Eerste Communie’.

 In 1897 kreeg hij een eerste teken van erkenning. Zijn schilderij ‘Wetenschap en Liefdadigheid’ kreeg een eervolle vermelding op een tentoonstelling van schone kunsten te Madrid. In datzelfde jaar ging hij zich daar ook vestigen toen hij werd toegelaten op de Koninklijke Academie van San Fernando. Picasso had duidelijk moeite met instructies en richtlijnen bij het schilderen, daarom kon deze school hem niet echt meer boeien en al snel bevond Picasso zich op straat, waar hij het dagelijkse leven vastlegde op het doek. Ook kon je Picasso vaak vinden in het Prado, waar hij beïnvloedt werd door enkele grote Spaanse schilders zoals Velasquez, El Greco en Goya.

 In de lente van 1898 kreeg Picasso echter roodvonk en tijdens zijn herstel verbleef hij het grootste deel van het resterende jaar in het wat simplistische Catalonische dorpje Horta De San Juan. Daar verbleef hij gedurende acht maanden, hij at en werkte er met de achterbleven boeren, wat een grote invloed op hem had.

 Toen hij namelijk terugkeerde naar Barcelona was hij een ander mens. Hij sprak vloeiend Catalaans, stond stevige op eigen voeten en was enkele kilootjes bijgekomen. Maar de belangrijkste verandering was vast en zeker het feit dat hij besloten had om te kappen met lessen te volgen in een kunstschool en om de toekomstplannen, die zijn familie voor hem hadden gemaakt, af te wijzen en zijn eigen weg te zoeken. Ook signeerde hij zijn werken steeds meer met enkel zijn moeders naam (Picasso). Aangenomen wordt dat de naam Ruiz te veel voorkwam in zijn streek en hij dus voor de meer zeldzame naam ‘Picasso’ koos.

 In Barcelona genoot hij van een rijkelijk leven. Kunstenaars, journalisten, schrijvers en dichters kwamen samen in ‘Els Quatre Gats’, een café met een gelijkaardige sfeer als het Parijse Quartier Latin. De blikken van deze artiesten waren dus duidelijk gericht op het culturele centrum van de wereld: Parijs. Al wie hogerop wou, moest daarheen. In dat café werden hoogstaande, filosofische en kunstzinnige discussies gehouden. Daarna trok Picasso er met zijn vrienden vaak nog op uit, naar de muziektenten of de prostituees  van Sarrio Chino, de rosse buurt van Barcelona.

 

2.2 Persoonlijk leven

 Picasso was een mooi man, daardoor had hij nooit een tekort aan vrouwelijke interesse. Doorheen zijn leven had hij dan ook meerdere relaties. Bij elke ‘wissel’ van vrouw, vind je ook een verandering qua stijl in zijn schilderijen. Daarom volgt hier een korte samenvatting van zijn belangrijkste relaties (vriendschappen en liefdesverhoudingen) en de eventuele gevolgen (kinderen) van dat laatste. Ook wordt verteld waar hij zoal verbleef gedurende zijn verdere leven.

 Om zijn carrière verder te ontwikkelen trok hij rond de eeuwwisseling naar Parijs. Toen hij daar de eerste keer was, deelde hij met Casegnas een atelier op Montmartre. Daarna keerde hij terug naar Madrid om daar te werken voor een nieuw tijdschrift: ‘Arte Joven’. Ondertussen schoot zijn vriend Casegnas zichzelf door het hoofd, na een mislukte liefde. Vol schuldgevoel keerde hij terug naar Parijs, ditmaal deelde hij een kamer met zijn vriend Max Jacob, een journalist en poëet. Die werkte overdag en sliep ’s nachts, terwijl Picasso het net omgekeerde deed: hij sliep overdag (in hetzelfde bed) en werkte vooral ’s nachts. Het feit dat ze slechts één bed hadden doet al vermoeden dat ze in armoede leefden. Zo was het ook! De armoede en de kou zorgden ervoor dat het zware tijden waren in het leven van de schilder. Het doet de ronde dat er in die tijd vele tekening van hem verloren gingen, ze kwamen namelijk terecht in de open haard en werden gebruikt om het kamertje te verwarmen.

 In 1904 ontmoette hij Fernande Olivier, een boheemse kunstenares, die zijn minnares werd. Door de vele spanningen wisselde hij in 1912 Olivier in voor Marcelle Humbert, wiens naam hij veranderde naar ‘Eva’. Er kwam echter abrupt een einde aan hun relatie, toen Eva in 1915 stierf als gevolg van een dodelijke ziekte.

Ondertussen raakte hij stevig bevriend met Georges Braque, met wie hij heel wat kunstzinnige interesses deelde. Ze werkten heel veel samen, wat leidde tot de ‘uitvinding’ van het kubisme.

 Tijdens Wereldoorlog I gingen zijn meeste niet-Spaanse vrienden gaan strijden aan het front, terwijl zijn Spaanse, pacifistische kompanen terugkeerden naar het thuisfront. Zo deed ook Picasso het.

Onder leiding van Jean Cocteau trok hij naar Rome. Daar ontwierp hij kleding en decors voor Diaghilev’s Russische ballet, waar Olga Khokhlova lid van was. Het was liefde op het eerste zicht. Ze trouwden reeds op 12 juli 1918. Het was zij die hem introduceerde in de ‘high society’ en ze leefden in een luxe-appartement te Parijs. Na een tijdje botste het snobistische leven van Olga en de meer boheemse stijl van Picasso echter en ze leefden constant in ruzie. De twee kregen één zoontje: Paolo. Deze werd geboren op 4 februari 1921. Olga was vreselijk jaloers, niet onterecht, zo bleek in 1927, toen hij aanpapte met het slechts zeventienjarige model Marie-Therese Walter. Picasso was bijgevolg niet meer samen met Olga, maar ze waren ook niet gescheiden. In 1935 gebeurde dit echter wel, de hoofdreden hiervoor was dat Marie-Therese een kind droeg van Picasso, namelijk Maia. Marie-Therese hoopte heel haar resterende leven lang dat hij haar op een dag ten huwelijk zou vragen. Dit gebeurde echter nooit, integendeel, Picasso verliet haar tijdens Wereldoorlog II. Marie-Therese hing haarzelf op, vier jaar na de dood van haar grote liefde.

 In tussentijd onderhield hij ook een stevige band en zelfs een liefdesrelatie met Dora Maar, een Franse fotografe, dichtster en schildster. Zij was als een soort muze voor hem, vooral in de late jaren ’30 en de vroege jaren ’40. Ze was meerdere malen het onderwerp van een van zijn werken.

 In 1944, na de bevrijding van Parijs, begon hij een relatie met Françoise Gilot, een Franse schildster en schrijfster. Ze kregen twee kinderen, respectievelijk een zoon en een dochter: Claude (*1947) en Paloma (*1949). Als enige besloot Gilot zelf om te kappen met de relatie in 1953 (bij zijn andere relaties was het telkens hijzelf die er een punt achter). De redenen hiervoor waren de slechte behandeling van Picasso voor zijn toenmalige geliefde en zijn grote ontrouw.

 Hierna ging hij door een moeilijke periode, hij besefte dat hij niet langer aantrekkelijk was voor de vrouwen, die hem meer en meer als een groot artiest gingen bekijken en niet langer als de knappe man die hij ooit was. Hij vond dan ook de nodige steun bij Geneviève Laporte, zijn nieuwste verovering. Deze verhouding hield slechts zes weken stand.

 Korte tijd later had hij echter alweer een nieuwe verkering, deze keer met Jacqueline Roque. Zij werkte in de ‘Madoura Pottery’ in Vallauris, waar hij keramische kunst maakte en schilderde. Ze huwden 1961. Tegen deze tijd was Picasso al een zeer bekend en bijgevolg rijk kunstenaar. Hij kon zich uiterst riante villas in het zuiden van Frankrijk permitteren. Daar leefde hij gedurende de rest van zijn leven, samen met Jacqueline. Hun huwelijk bleef echter kinderloos.

 

2.3 Dood

 Picasso stierf op 8 april 1973 terwijl hij en zijn toenmalige vrouw Jacqueline gasten ontvingen in hun woning te Mougins. Zijn laatste woorden waren:

 

“Drink op mij, drink op mijn gezondheid, jullie weten dat ik niet meer kan drinken.”

 

  Hij is begraven in het Chateau of Vauvenargues dichtbij Aix-en-Provence. Het domein was zijn eigendom en hij leefde er tussen 1959 en 1962 met zijn vrouw. Deze hield zijn kinderen (Claude en Paloma) tegen om naar zijn begrafenis te gaan. Kapot van eenzaamheid pleegde Jacqueline zelfmoord door een kogel in haar hoofd te boren in 1986, toen ze 60 jaar oud was.

 

 

2.4 Politieke visie

  Picasso was een typische Spanjaard, met andere woorden: hij was een pacifist. Hij hield zich in beide Wereldoorlogen afzijdig, net als in de Spaanse Burgeroorlog. Toen die laatste uitbrak verbleef hij namelijk ‘toevallig’ in het buitenland en moest hij dus geen partij kiezen. Sommigen beweren dat zijn pacifisme meer te maken had met lafheid, dan met principes.

  Tijdens Wereldoorlog II stapte hij in een politieke partij, namelijk ‘de Franse Communistische Partij’. Zijn lidmaatschap, hoewel dat in die tijd niet ongewoon was voor intellectuelen en artiesten, zorgde voor een grote controverse.

  Later was hij sterk gekant tegen een interventie van de Verenigde Naties en de Verenigde Staten in de Koreaanse Oorlog, als protest daartegen maakte hij ‘Massacre in Korea’.

  Hij ontving de Internationale Lenin Vredesprijs in 1950 en in 1962.

 

 

2.5 Invloed vader

 Elke groot artiest heeft zijn leermeester, zo ook Picasso. Deze functie werd vervuld door zijn vader, zelf ook een kunstenaar. Zijn vader combineerde twee jobs om het welzijn van zijn kinderen te verzekeren. Hij gaf tekenles en was curator van het plaatselijke museum te Malaga. Later werkte hij nog in meerdere kunstscholen als leerkracht, onder andere in die van La Coruna en Barcelona. Door zijn vader kwam hij dus al snel in contact met kunst.

 Op dertienjarige leeftijd gaf zijn vader het schilderen op en besloot hij om alles op te geven om zo zijn zoon meer te kunnen helpen. Hij gaf dan ook al zijn penselen en andere kunstgerief aan zijn meer getalenteerde zoontje. Ook zorgde hij voor modellen. Hij hielp de dertienjarige Picasso dan ook met zijn eerste expositie.

 José was niet alleen zelf gestopt met schilderen, na een tijdje kon hij zijn zoontje echter ook niets meer bijbrengen. Zijn rol als leermeester was dus eigenlijk uitgezongen en Picasso was vooral op zichzelf aangewezen om zijn carrière verder te doen evolueren.

---

 

 

3. Stijl

  Picasso heeft in zijn carrière ongeveer 50 000 kunstwerken geproduceerd. Zeker is dat hij razendsnel kon werken. Zijn kunstwerken waren vooral schilderijen, maar hij beperkte zich niet alleen tot dat, hij maakte ook collages, beelden en tekeningen. Zijn loopbaan kan worden ingedeeld in verschillende periodes, hier volgt een overzicht:

 

3.1 De Blauwe Periode (1901-1904)

  Deze periode is een periode waarin Picasso zijn eerste eigen stijl creëerde. Deze kunstwerken werden gemaakt ten tijde van zijn harde verblijf in Parijs. Ze waren echter niet in trek en verkochten dan ook alles behalve goed. Zijn Blauwe Periode begon wanneer zijn persoonlijke vriend Casegnas stierf. De kleur drukte zwartgalligheid, triestheid, zwaarmoedigheid uit, ook heeft de kleur blauw iets erotisch. Hij schildert dan ook veel naakte mensen. De blauwe kleur houdt ook duidelijk verband met de moeilijke tijden die hij toen meemaakte (hij leefde in kou en armoede). Nadat hij 3 jaar lang de meest zwakke, de verschoppelingen had geportretteerd sloeg hij een andere weg in.

 

 

3.2 De Roze Periode (1904-1906)

  In deze periode kende Picasso financieel geen enkel probleem. Zijn kunstwerken werden goed verkocht omdat ze kleurrijk en vrolijk waren, in tegenstelling tot de blauwe periode waar ze somber en donker waren. Picasso werd verliefd op Fernande Olivier, wat hem duidelijk geen windeieren legde. Hij is namelijk erg blij met deze recente gebeurtenis en dat heeft een positief effect op zijn schilderstijl. Ook maakt hij in die periode vooral zelfportretten en portretten van naakte (soms op een erotisch voorgestelde manier) vrouwen, waar Fernande uiteraard vaak als model werd gebruikt. In deze tijd baseerde hij zich op het Romeinse en Griekse schoonheidsideaal. Zijn schilderijen waren ook vaak geïnspireerd door het circus. 

 

 

3.3 Afrikaans beïnvloede periode (1907-1909)

  Zijn Afrikaans beïnvloede periode begint bij ‘Les Demoiselles d’Avignon’ waarbij de twee rechtse vrouwen geïnspireerd zijn op Afrikaanse maskers. Hier begint de samenwerking met Georges Braque. Dit is duidelijk de basis voor hun latere Kubistische Periode.

 

 

3.4 Kubistische Periode (1909-1917)

  Samen met Braque heeft hij het kubisme uitgevonden. Het kubisme is een schilderstijl binnen de moderne kunst. Het is één van de grootste schilderstijlen, wat in de 20^ste eeuw Europa meer aanzien gaf. Voorwerpen in een kubistisch werk hebben meestal een afgevlakt volume, verwarrend perspectief en meerdere standpunten.

  In het kubisme gebruikt men meerdere standpunten. Een bank bijvoorbeeld kan uit meerdere hoeken worden bekeken. Kubisten proberen dit in een schilderij zo goed mogelijk te verwerken. Ze proberen om vormen vlak te maken en ze te vermenigvuldigen waardoor er vele patronen in platte vlakken worden gezien. Er zijn meerdere bewegingen geweest. Er was geometrische kubisme, analytisch kubisme en synthetisch kubisme.

 

3.4.1 Analytisch Kubisme (1909-1912)

  Picasso en Braque stonden vooral aan het hoofd van analytisch kubisme. Daarbij ‘analyseerden’ ze elke figuur op basis van hun vormen. Het meest kenmerkend is dat ze alles vereenvoudigden. Kleur was alles behalve belangrijk, daarom beperkten ze zich tot het gebruik van bruine en andere neutrale kleuren. In een later stadium werd dit weer belangrijk. Een mooi voorbeeld hiervan is 'Ambroise Vollard'.

 

3.4.2 Synthetisch Kubisme (1912-1917)

  Het synthetisch kubisme was een verdere ontwikkeling op het analytische kubisme. Er werden geknipte stukjes papier (vooral stukjes behang en krantenstukken) op een werk geplakt. Zo ontstonden de eerste collages in de fijne kunst.

 

 

3.5 Klassieke en Surrealistische Periode (1917-1950)

  In de jaren ’20 fungeerde hij door zijn vrouw in de wat hogere kringen. Daarom maakte hij schilderijen voor de snobistische klasse. Hij ging meer klassiek schilderen, deze tendens was trouwens bij vele kunstenaars in die tijd te zien.

 Gedurende de jaren ’30 was de Minotaurus een doorlopend motief in zijn werken, deze stond symbool voor surrealistische werken. Zijn bekendste surrealistische werk is ‘Guernica’. In het surrealisme laat hij zijn fantasie de vrije loop, zijn schilderijen zijn niet altijd realistisch, maar zijn wel herkenbaar. Je ziet meteen wat het centrale thema is.

 De wereldoorlogen hadden ook een grote invloed op Picasso. Bij elke wereldoorlog zie je opnieuw een periode waarin hij weer meer donkere kleuren gaat gebruiken.

 

 

3.6 Latere werken

3.6.1 Interpretaties

  Rond de jaren ’50 veranderde hij nogmaals zijn stijl. Hij ging ditmaal nieuwe interpretaties maken op oude meesterwerken van onder andere Velazquez, Goya, Poussin en Manet.

 

3.6.2 Neo-expressionisme

  Op het einde van zijn leven bleef hij energievol schilderen. Zijn werken werden kleurrijker en expressiever. Ze werden echter ook minder geapprecieerd door het grote publiek. Zij zagen pornografische fantasieën van een kunstenaar op de terugweg. Later bleek echter dat hij zijn tijd ver vooruit was, en toen ook de grote massa afstapte van het abstracte expressionisme werden zijn werken weer naar waarde geapprecieerd.

 

 

3.7 Andere kunsten

3.7.1 Beeldhouwkunst

  Daarna ging hij zich meer richten op de beeldhouwkunst, het grootste voorbeeld hiervan is zijn werk in Chicago. Een 15 meter hoog werk. Het is echter niet geheel duidelijk wat wordt afgebeeld. Is het een vogel, een paard, een vrouw of gewoonweg een abstracte vorm. Enkel Picasso weet het.

  Je kan helemaal geen steeds terugkerende stijl terugvinden in zijn beeldhouwwerken, net als in zijn schilder- en tekenwerk gaf hij zichzelf de nodige vrijheid en bleef hij nooit onder een bepaalde, nauwbegrensde stijlrichting.

 

 

 

3.7.2 Keramiek

  Na Wereldoorlog II bezocht hij het dorpje Vallauris. Daar maakte hij in samenwerking met de plaatselijke pottenbakkers ongeveer 2000 keramische werken. Hij beschilderde zijn werken met kleurige glazuren en voegde daarmee extra kwaliteit toe aan de voorwerpen.  Na een tijdje ging hij ook volgens het collageprincipe werken, hij plakte bijvoorbeeld meerdere delen van een vaas aan elkaar vast.

---

 

 

4. Belangrijke werken

 

4.1 La Vie 1903

Olieverf op linnen, 195,5 x 128,5 cm

Cleveland, Cleveland Museum of Art

  Hij was nog maar 22 jaar oud toen hij dit maakte, hij was hopeloos en arm. Het schilderij toont een scène van 3 volwassen mensen met een baby. In het midden zijn er 2 onafgewerkte naakte figuren. Er wordt gezegd dat de man Carlos Casagemas is. Dit schilderij werd gemaakt 2 jaar na zijn dood. Het toont de ontmoeting van Picasso met zijn dode vriend. Uit studies blijkt nu wel dat de figuur die Casagemas voorstelt oorspronkelijk Picasso zelf was, met zijn zwangere vrouw.

  Dit is een werk dat in de  blauwe periode is gemaakt, je ziet dit duidelijk aangezien blauw de meest voorkomende kleur is. Hij leefde in eenzaamheid, verlatenheid, geestelijke zwakheid en armoede. 

 

 

 

 

 

 

4.2 La Toilette 1906

Olieverf op linnen, 151 x 99 cm

Buffalo (N.Y.), Albright-Knox Art Gallery

 

   La Toilette toont Fernande die haar kastanjebruine haren kamt. Het is dus een intiem beeld. Het bewijst dat Fernande als een soort muze fungeerde voor Picasso. Hij gebruikte Venusbeelden uit de oudheid om de gebruikelijke afbeeldingsvormen op zijn eigen schoonheidsgodin toe te passen.

  Het is niet de schoonheid omwille van de schoonheid, het is haar encenering. Daarmee is het thema van het werk aangegeven. Fernande is bezig haar toilet te maken , zij gebruikt daarbij een spiegel. Met zijn schilderij houdt hij, net als de afgebeelde bediende, Fernande eerbiedig een spiegel voor.

  In vele van zijn werken, demonstreert hij zijn overvloedige kennis van de oudheid, alsook hier (door middel van de Venusbeelden).

 

 

4.3 Les Demoiselles d’Avignon, 1907

Olieverf op linnen, 243,9 x 233,7 cm

New York, Museum of Modern Art

 

  In het begin had het werk geen titel. De eerste bekende naam was Le Bordel Avignon. De naam Les demoiselles d’Avignon is pas later gegeven door André Salmon. De naam veranderde omdat Salmon niets in zijn huis wou ophangen onder de naam 'bordeel'.

 'Les demoiselles' verwijst naar jongedames, maar waarschijnlijk verwees het ook naar prostituees. Avignon verwees naar carrer d’avinyo (straat in Barcelona). Een andere opvatting is dat Avignon verwees naar het werkterrein van de hoeren. 

  Normaal werden vrouwen altijd op hun mooist afgebeeld, maar opvallend is dat bij dit schilderij die sleur werd doorbroken. Het is een grove, soms zelfs lelijke afbeelding van vijf prostituees, één voor één naakt, in een bordeel. Je ziet duidelijk dat de twee vrouwen aan de rechterkant een minder realistisch gezicht hebben dan de andere drie. Deze zijn vermoedelijk gebaseerd op Afrikaanse maskers, hoewel Picasso altijd ontkend heeft dat hij hierdoor geïnspireerd werd. Röntgenonderzoek heeft bewezen, dat hij die twee hoofden heeft veranderd om ze te laten lijken op Afrikaanse maskers.

  Volgens velen was Les demoiselles d’Avignon het eerste kubistische werk van Picasso. Het lichaam is in allemaal vreemde vlakken verdeeld en je ziet vrijwel alleen de meest grove vorm van het lichaam. Je ziet noch tepels noch navels, doch zijn de gezichten (van de drie meest rechtse vrouwen welteverstaan) zeer realistisch weergeven. Picasso zorgde ervoor dat allerlei (volgens de normen van zijn tijd) tegengestelde elementen in het schilderij naast elkaar geplaatst werden. Zo contrasteren de ronde vormen van de vrouwen met overdreven puntig geschilderde lichaamsdelen. Daarnaast botsen de kleuren met elkaar, evenals de voor- en achtergrond.

 

 

4.4 Panfluit, 1923

Olieverf op linnen, 205 x 174,5 cm

Parijs, Musée Picasso

 

  Picasso schildert dit in de Antibes, waar hij op vakantie was. Niet alleen door het thema (de goden) wordt dit beschouwd als het hoofdwerk van de Klassieke periode. Ook de kenmerken, het is namelijk opgebouwd uit heldere, eenvoudige vormen. Er is ook de mediterrane sfeer, de verwijzing naar de herkomst van al het klassieke werk uit de Grieks-Romeinse oudheid.

  De twee figuren zijn herdersjongen, ze staan symbool voor Hermes en Apollo (met de herdersfluit).

  

 

 

4.5 Vrouw met een bloem, 1932

olieverf op linnen, 162 x 130 cm

Bazel, Galerie Beyeler

 

  Vrouw met een bloem is een portret van Marie-Thérèse Walter, vervreemd op de manier van de in deze jaren zo actuele surrealisten. Ook Picasso kon de invleod van deze Parijse kunstenaarsgroep niet negeren. Een eenduidig surrealistisch aangelegenheid is de gelijkschakeling van vrouw en bloem in dit portret.

  “Het in elkaar vallen van haar en bloesem en het vergroeien van hand en stengel formuleren de eis, dat ieder voorwerp door een ander voorwerp uitgedrukt moet kunnen worden.” (Sic Pablo Picasso, Het Genie van de Eeuw)

 

 

 

4.6 Guernica, 1937

Olieverf op linnen, 349,3 x 776,6 cm

Madrid, Museo del Prado

 

  Picasso had in januari van de officiële Republikeinse regering van Spanje het verzoek gekregen om met een monumentaal schilderij een bijdrage te leveren aan de inrichting van het nationale paviljoen op de Wereldtentoonstelling die in de zomer van dat jaar. Dit was zeer uitzonderlijk want Picasso werkte normaal niet in opdracht. Toen Guernica gebombadeerd werd, was Picasso zo kwaad dat hij begon met schetsen te maken.

  Op 26 April werd de Spaanse plaats Guernica gebombardeerd door een luchtaanval van Duitse vliegtuigen. Het schilderij laat de stad zien tijdens het bombardement. De chaos beeldt hij uit door enorm veel elementen in het schilderij naar voor te laten komen. Het gevoel probeert hij uit te drukken door met lijnen en vlakken te werken en met grijze, zwarte en witte tinten te werken. Het is geen realistisch schilderij, want hij probeerde het gevoel tijdens het bombardement uit te beelden, niet hoe het eruit zag.

---

 

5. Extra

5.1 The Mystery of Picasso (Le Mystère Picasso) (1956)

  In de loop der tijd zijn er heel wat films en documentaires rond Pablo Picasso gemaakt. Een daarvan is deze Franse documentaire film, geregisseerd door Henri-Georges Clouzot, die Picasso in volle actie toont, wanneer hij werken schilderde. Daarna heeft hij de werken echter vernietigd, zodat ze enkel in deze film zouden bestaan. Deze film won ‘Special Jury Prize’ op het film festival van Cannes in 1956. 

 

 

5.2 Rijkdom

  Uiteraard was Picasso op het einde van zijn leven een rijk man. Zijn werken waren ‘hot’ en lagen uitstekend in de markt. Ze werden voor immense bedragen verkocht. Hij is nog altijd de kunstenaar die het meeste geld verdiende aan zijn werken, volgens een rapport van Art Market Trends in 2004

 

 

5.3 Plaatsing van zijn werken

  Momenteel hangen/liggen zijn doeken/beeldjes uiteraard hoofdzakelijk in museums. Enkele museums zijn zelfs speciaal naar hem vernoemd. Deze bezitten uiteraard heel wat werken van zijn oeuvre:

 

-  Musée Picasso in Parijs

-  Museo Picasso in Barcelona

-  Museo Picasso in Málaga

-  Graphikmuseum Pablo Picasso in Münster

-  Musée Picasso Antibes in Antibes

 

Enkele andere musea waar vele van zijn werken zich bevinden zijn:

-  Centre Georges Pompidou in Parijs

-  Museum of Modern Art in New York City

 

---

 

6. Bibliografie

6.1 Sites

-  Nederlands: http://www.nederlands.nl/biografie/Picasso

Ten laatste geraadpleegd op vrijdag 02-10-‘09

-  Scholieren: http://www.scholieren.com/werkstukken/6484

Ten laatste geraadpleegd op donderdag 29-10-‘09

-  Kunst-en-cultuur: http://kunst-en-cultuur.infonu.nl/biografie/43769-de-schilder-pablo-picasso.html

Ten laatste geraadpleegd op donderdag 29-10-‘09

-  Biography: http://www.biography.com/articles/Pablo-Picasso-9440021

Ten laatste geraadpleegd op vrijdag 30-10-‘09

-  Pablopicasso: http://www.pablopicasso.nl/

Ten laatste geraadpleegd op vrijdag 30-10-‘09

-  Wikipedia (Engels):

http://en.wikipedia.org/wiki/Pablo_Picasso

http://en.wikipedia.org/wiki/Dora_Maar

http://en.wikipedia.org/wiki/El_Greco

http://en.wikipedia.org/wiki/Francisco_Zurbarán

http://en.wikipedia.org/wiki/French_Communist_Party

http://en.wikipedia.org/wiki/Guernica_(painting)

http://en.wikipedia.org/wiki/Françoise_Gilot

http://en.wikipedia.org/wiki/Jacqueline_Roque

http://en.wikipedia.org/wiki/The_Mystery_of_Picasso

http://en.wikipedia.org/wiki/Paloma_Picasso

http://en.wikipedia.org/wiki/Prado

http://en.wikipedia.org/wiki/Surviving_Picasso

Ten laatste geraadpleegd op vrijdag 30-10-‘09

-  Wikipedia (Nederlands):  http://nl.wikipedia.org/wiki/Pablo_Picasso

Ten laatste geraadpleegd op vrijdag 30-10-‘09

-  Humanitiesweb: http://www.humanitiesweb.org/human.php?s=g&p=a&a=i&ID=144

Ten laatste geraadpleegd op donderdag 29-10-‘09

-  Users.Telenet: http://users.telenet.be/lucdebruecker/picasso/Pablo%20Ruiz%20y%20Picasso%202003.htm

Ten laatste geraadpleegd op donderdag 29-10-‘09

Omroepmax: http://www.omroepmax.nl/?waxtrapp=gdohcDsHnHUVGAMiObL

Ten laatste geraadpleegd op donderdag 29-10-‘09

-  Sabella: http://sabbella.websitemaker.nl/picasso/2814293

Ten laatste geraadpleegd op vrijdag 30-10-‘09

 

 

6.2 Boeken

-  Meesters der schilderkunst, Het werk uit de Blauwe en Roze periode van Picasso, Mr. Frans L.M. Dony

-  Pablo Picasso, Het genie van de eeuw, Ingo F. Walther 

 

---

---